• Polon i Rad

        •  

          POLON

          • jest promieniotwórczym pierwiastkiem chemicznym VI grupy głównej układu okresowego,
          • liczba atomowa 84, masa atomowa 208,98,
          • znanych jest 28 izotopów polonu, z których najtrwalszy ma czas połowicznego rozpadu 102 lata,
          • nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy Polski,
          • polon jest srebrzystoszarym metalem o żółtym odcieniu i metalicznym połysku,
          • dobrze przewodzi prąd elektryczny,
          • tworzy dwie odmiany alotropowe.
          • jest silnym źródłem promieniowania,
          • silnie toksyczny,
          • Polon otrzymuje się z pozostałości po wydzieleniu radu z rudy uranowej, Polon strąca się w postaci siarczku i oczyszcza przez krystalizację frakcyjną,
          • Polon występuje naturalnie w złożach rud uranu, jako tlenek. Jego stężenie w tych rudach jest bardzo małe.

           

                                     Zastosowanie:

                                - używany w chemii i medycynie,

                                - w analizie aktywacyjnej oraz w badaniach mechanizmów procesów elektrodowych

                                - (w satelitach) jako źródło ciepła i elektryczności.

           

          RAD

          • promieniotwórczy pierwiastek chemiczny z II grupy głównej układu okresowego (metali ziem alkalicznych),
          • nazwa pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego promień,
          • liczba atomowa 88, masa atomowa 226,03,
          • Rad posiada 25 izotopów, najtrwalszy z nich jest izotop 226, który ma czas połowicznego rozpadu 1600 lat,
          • Rad jest miękkim metalem o jasnoszarej barwie i aktywności chemicznej podobnej do baru,

                    jako jeden z produktów radioaktywnego rozpadu uranu  jest chemicznie bardzo aktywny, występuje w bardzo             małych ilościach we wszystkich minerałach uranowych,

          • najbogatszym w rad minerałem jest blenda smolista (blenda uranowa), stanowiąca główne źródło tego pierwiastka. Innym źródłem Radu jest także karnotyt,
          • metaliczny Rad został otrzymany w 1910 r. przez Marię Skłodowską – Curie na drodze elektrolizy chlorku baru. Użyto przy tym katody rtęciowej,
          • Rad jest metalem srebrzystobiałym, topiącym się w temp. 970 °C.  Pod względem własności chemicznych zbliża się do baru,
          • na powietrzu w temperaturze pokojowej pokrywa się szybko warstewką tlenku, a po ogrzaniu zapala się. Metal ten ulega działaniu wody i alkoholi.

           

                                  Zastosowanie:

                         - 85% światowych zapasów radu wykorzystuje się do celów leczniczych, stosowany w medycynie do                          zwalczania nowotworów złośliwych,

                         - pozostała cześć do celów naukowych,

                         - w technice - do sporządzania stale świecących luminoforów,

                         - zmalało natomiast znaczenie radu jako źródła promieniowania gamma γ  ze względu na łatwość                                  otrzymania licznych sztucznych izotopów promieniotwórczych.